Nga Myzafer Culiqi

Ma zbukuroi kete fillim fundjave kjo skice kur e lexova. Kujtime e ndjesi te bukura me ndermendi…”Mami, a mund të fle tek gjyshja sonte? “Dëgjova në autobus këtë mëngjes.Kur u ktheva për të parë fëmijën që më ktheu pas në kohë me një fjali të vetme, një e kaluar që ishte përtej arritjes sime.Zhytem pastaj në kujtimet e fëmijërisë sime.Në çfarë pike jeta na bëri të rritur me përparësi të mërzitshme?Ose ne luftojmë çdo ditë për diçka që nuk na bën të lumtur.Shtëpia e gjyshes është vendi ku duart e orës bëjnë pushime, ose minutat që shkojnë ngadalë.Shtëpia e gjyshes është vendi ku makaronat e thjeshta , byreku dhe buka e shtëpisë marrin shije të ndryshme dhe të shijshme.Shtëpia e gjyshes është vendi ku një pasdite e pafajshme plot imagjinata do të jetë përgjithmonë e gdhendur në mendjet tona.Shtëpia e gjyshes është vendi ku dollapët fshehin rrobat e vjetra dhe mjetet misterioze.Shtëpia e gjyshes është vendi ku kutitë e kyçura kthehen në arka thesari sekret, gati për t’u zbuluar.Shtëpia e gjyshes është vendi ku lodrat dalin rrallë të gatshme, ato janë shpikur në vend.Shtëpia e gjyshes, aty ku çdo gjë është misterioze e mundur, magjike.Dhe pa shqetësime.Shtëpia e gjyshes është vendi ku njerëzit gjejnë mbetjet e fëmijërisë së prindërve tanë dhe fillimin e jetës sonë.Ky luks nuk është më i arritshëm për mua, por, nëse do të më plotësohej një dëshirë, pa hezitim, do të zgjidhja:A mund të fle tek gjyshja sonte?

Post Views: 198