Sot flasim me zërin, jo thjesht si parlamentar, por edhe si qytetarë të shqetësuar që kur shohin një maskaradë kaq shumë lënduese, të një maskarade të rrënjosur aq thellë në strukturën e sistemit tonë të kujdesit shëndetësor, saqë kërcënon të shkërmoqë edhe vetë lidhjet e besimit, që mbajnë të bashkuar shoqërinë tonë.
Skandali në spitalin onkologjik, shumë tronditës, fatkeqësisht dëshmoi për të disatën herë që nuk është veçse një nga shpërthimet në sipërfaqe, të vullkani korrupsionit, që është lejuar të marrë tatëpjetën, tanimë prej një kohë të gjatë.
Duhet ta themi me zë të lartë dhe që kjo nuk është një çështje e thjeshtë neglizhence, e joefikasitetit burokratik, apo edhe e prioriteteve të gabuara.
Ky është një dështim sistematik, një sulm i qëllimshëm dhe i llogaritur ndaj të drejtës themelore të çdo qytetari për një jetë me dinjitet, një jetë ku aksesi në kujdes shëndetësor cilësor nuk është privilegj, por një e drejtë.
Prej vitesh klithmat e të vuajturve kanë rënë në vesh të shurdhër.
Raportet e Kontrollit të Lartë të Shtetit, të përpiluara me përpikëri nga nëpunës publikë të përkushtuar, janë lënë në sirtarin e harresës. Konkluzionet e tyre lebetitëse janë injoruar.
Gazetarët investigativë, ata kërkues të guximshëm të së vërtetës, kanë rrezikuar karrierën dhe reputacionin e tyre për të ekspozuar kalbëzimin brenda sistemit , dhe jo në pak raste janë përballur me dekonsiderim dhe frikësim.
Sa herë është ngritur zëri në parlament, duke kërkuar llogari, duke kërkuar veprim, megjithatë lutjet e ligjërimet tona janë mbytur nga heshtja shurdhuese e një qeverie që më shumë shqetësohet për të mbrojtur “të pambrojturit dhe të paarsyeshmen” dhe ku kjo qeveri asnjëherë nuk ka lëvizur asnjë gur për t’i shërbyer qytetarëve të saj.
Le të ndalemi sërish e të pyesim: Po për vetë pacientët? Jeta e të cilëve varet në mënyrë të pasigurt në peshore, shpresat e tyre të lidhura me premtimin e shërimit, të dhembshurisë, të kujdesit? Ata janë trajtuar jo si qenie njerëzore, që meritojnë dinjitet dhe respekt, por si mallra, si pengje në një lojë cinike pushteti dhe fitimi. Vuajtjet e tyre, vetë jeta e tyre, janë konsideruar të shpenzueshme, sakrifikuar në altarin e lakmisë dhe indiferencës.
Ky nuk është thjesht një dështim i politikës, por një dështim i busullës sonë morale kolektive.
Është një tradhti e vetë parimeve mbi të cilat janë themeluar kombi dhe shtetet modernë: drejtësia, barazia para ligjit dhe dhembshuria.
Sot ,gjithkush që e ndjen veten anëtarë të barabartë të kësaj shoqërie, ndihet shpirt-thërrmuar e zemër-helmuar, sepse jeta, që vetëm Zoti ta fal dhe ta merr, është nëpërkëmbur prej atyre që u është besuar kujdesi ynë, dhe prej atyre që u betuan për të shërbyer dhe mbrojtur.
Kjo qeveri që po hesht, hesht sepse është bashkëfajtore.
Qytetarët kërkojnë llogaridhënie, kërkojnë drejtësi.
Ne kërkojmë një hetim të plotë dhe transparent për këtë skandal.
Një hetim që nuk lë gur pa lëvizur, asnjë pyetje pa përgjigje.
Kërkojmë dorëheqjen e menjëhershme të përgjegjësve, që nga nivelet më të larta të Ministrisë së Shëndetësisë e deri tek ata që kanë përfituar nga ky sistem korruptiv.
Kjo nuk është një çështje partiake, por një imperativ moral.
U bëjmë thirrje të gjithë qytetarëve, pavarësisht nga përkatësia politike, të bashkohen me ne në këtë luftë kundër këtij sistemi të kalbur nga korrupsioni.
Ne duhet të rimarrim sistemin tonë të kujdesit shëndetësor nga kthetrat e korrupsionit dhe lakmisë.
Ne duhet të kërkojmë një sistem që ka prioritet mirëqenien e të gjithë qytetarëve, një sistem që ruan shenjtërinë e jetës njerëzore, një sistem që pasqyron vlerat e dhembshurisë dhe drejtësisë.
Koha e vetëkënaqësisë ka mbaruar. Koha për veprim është tani.
Le të nderojmë vuajtjet e atyre që kanë përjetuar dhimbje nga ky sistem duke ndërtuar një të ardhme më të mirë, një të ardhme më të shëndetshme për të gjithë ne.