Kur dy vajzat e mia adoleshente thonë se janë nga Shqipëria, ndonjëherë i pyesin: A është babai juaj tregtar droge? Kur më thanë për herë të parë për këtë, u ndjeva në mënyrë të tmerrshme sepse askush nuk duhet të përballet me diskriminim ose racizëm. Si azilkërkues shqiptarë që jetojnë në MB, kjo është shumë e trishtueshme për ne. Gjithçka që duam është të ndihemi të sigurt, por kjo është e pamundur në vendin tonë. Unë vij nga një vend i bukur, por ka shumë probleme, kryesisht si rezultat i korrupsionit qeveritar.

Faturat janë jashtëzakonisht të larta në Shqipëri dhe njerëzit dëshpërohen. Ka krim të organizuar kudo dhe disa janë nën kërcënim për shkak të kësaj, bandat mund të duan t’i vrasin për para.

Gratë, ndonjëherë burrat e tyre i trajtojnë keq dhe i detyrojnë të skllavërohen moderne. Disa detyrohen të bëjnë prostituohen. Përsa më përket mua, ish-burri im ishte abuziv dhe alkoolist, por policia nuk më mbrojti. Puna është se unë nuk mund të shkoja në komisariat për të bërë kallëzim sepse kishte korrupsion. Burri im kishte shumë miq që punonin atje, kështu që unë nuk mund t’u besoja atyre.

Kështu që e dija se duhej të merrja dy vajzat e mia dhe të ikja në MB. Miqtë e mi më ndihmuan të hipja në kamion dhe ne e bëmë udhëtimin me faza, kishte edhe disa burra me ne. Si të dilnim ishte gjëja më e vështirë sepse shoferi nuk e dinte që ishim brenda. Na u desh të hidheshim nga kamioni kur shoferi ndaloi për ushqim dhe kisha frikë se do të lëndoheshim. Për fat, një nga burrat e tjerë e bëri atë i pari dhe ai i ndihmoi vajzat e mia të dilnin të sigurta. Kur mbërritëm në Mbretërinë e Bashkuar, thashë: OK, tani mund të marr frymë normalisht!

Pas kësaj, kërkova për një komisariat pranë meje dhe shkova atje me vajzat e mia. Isha e shqetësuar, por policia ishte shumë e sjellshme. Bëhet fjalë për kohën kur unë kërkova azil. Qëndruam në komisariat deri në orët e vona të natës dhe më pas Home Office na futi në një bujtinë. Fatkeqësisht, ende nuk e kam statusin tim të azilit. Kur erdha këtu, u ndjeva e sigurt. Për vajzat e mia ishte e vështirë sepse nuk njihnim askënd dhe duhej të shkonim në një bujtinë. Ata ishin të reja, kështu që ishte e vështirë me atë mjedis.

Si azilkërkuese, nuk më lejohet të punoj dhe nuk kemi akses në një llogari bankare, kështu që nuk mund t’i paguajmë gjërat lehtë. Nevojiten detaje të llogarisë bankare për shumicën e gjërave, si faturat dhe aksesin në internet. Kur të më jepet statusi, unë dua të studioj sepse synimi im është të jem mësuese. Mund të jetë e vështirë, por shpresoj ta arrij.

Disa muaj pasi mbërrita, u regjistrova në një klasë angleze. Një ditë, mësuesi tha se dikush nga Këshilli i Refugjatëve po vinte për të folur për punën e tyre duke ndihmuar refugjatët dhe njerëzit në sistemin e azilit. Kur mbërritën, thashë se isha e interesuar të isha vullnetare për të ndihmuar. Nuk po bëja asgjë, ndaj isha e lumtur që përfshihesha. Shkova për të bërë një kurs si përkthyese. Më pas, Këshilli i Refugjatëve mbajti një mbledhje për njerëzit që kishin nevojë për këshilla, kështu që unë i ndihmova njerëzit atje që të gjenin një mjek të përgjithshëm ose strehim.

Unë isha e vetmja përkthyese shqiptare në vend, kështu që përfundova duke përkthyer për ta gjatë gjithë kohës. Në fakt, fitova një çmim nga Marsh Trust për vullnetarin më të mirë që punon me refugjatët dhe azilkërkuesit në zonën time.

Vullnetarizmi ju ndihmon të qetësoni zemrën. Unë kam qenë edhe përkthyese në dasma dhe në gjykatë. Ndihem kaq krenare. Femrat shqiptare janë të mahnitshme. Ne vijmë në MB ku kujdesemi për fëmijët dhe familjet. Shumë nga miqtë që kam takuar këtu shkojnë për të punuar ose studiuar. Por është gjithashtu e vështirë për disa shqiptarë. Ata nuk mund të marrin vizë, ndaj duhet të punojnë me vite për të paguar udhëtimin për të arritur këtu dhe mund të detyrohen në aktivitete të paligjshme, ku shfrytëzohen dhe abuzohen. Qeveria duhet të ndryshojë ligjin dhe ta bëjë më të lehtë punën legale ndërkohë që emigrantët presim vendimet për rastet e azilit.

Disa muaj më parë, Suella Braverman tha se viti 2022 pa një ‘rritje të numrit të të ardhurve shqiptarë’ , më pas pretendoi se njerëzit nga vendi im po abuzojnë me ‘ligjet moderne të skllavërisë’.

Ajo shtoi: “Ne po punojmë për të siguruar që rastet shqiptare të përpunohen dhe individët të largohen sa më shpejt që të jetë e mundur, ndonjëherë brenda ditëve.”

Por kjo është e padrejtë, përvoja ime tregon se shumë shqiptarë kanë nevojë për mbrojtje për të shpëtuar nga trafikantët apo abuzimet dhe ne duam mundësinë për të rindërtuar jetën tonë dhe për të bërë diçka pozitive për komunitetet tona.

Si rezultat i këtyre komenteve, disa shqiptarë protestuan në Londër, por tashmë po përjetojmë një ‘rritje alarmante’ të armiqësisë dhe dyshimit. Kjo është arsyeja pse fëmijët e mi marrin komente të pahijshme në shkollë.

Home Office nuk e sheh atë që po ndodh në të vërtetë, vetëm dëgjon atë që thotë qeveria shqiptare, që Shqipëria është një vend i sigurt, por ata nuk dëgjojnë se çfarë thonë njerëz si unë.

Gjatë një interviste të mëvonshme, një oficer më tha ‘nëse fillon të qash, unë do ta ndaloj këtë intervistë’. Më bëri të ndihem shumë keq.

Nuk është e sigurt për të gjithë. Ka një problem të madh me shfrytëzimin e fëmijëve në Shqipëri dhe qeveria shqiptare nuk po bën sa duhet për këtë.

Nuk është mirë të gjykojmë njerëzit sepse nuk e dimë jetën e tyre apo situatën e tyre. Ne i shohim fytyrat e tyre nga jashtë, por nuk e dimë se çfarë po ndodh në të vërtetë. Ne duhet të mbështesim njerëzit që janë në rrezik dhe duhet t’ua bëjmë më të lehtë arsimimin ose aksesin në klasat e anglishtes.

Dua të shpërndaj mesazhin: Shqiptarët nuk janë ata që mendoni. Ne i duam familjet tona dhe duam të punojmë. Ne duam të kemi një jetë normale. Jemi mikpritës dhe zemërmirë.

Vetë Mbretëria e Bashkuar është e mahnitshme dhe ne jemi shumë mirënjohës për këtë, por ne po vuajmë dhe madje po vdesim për shkak të krimit dhe shfrytëzimit, dhe ne duhet të gjejmë mënyra për t’i ndihmuar njerëzit të shpëtojnë nga kjo jetë dhe të bëjmë diçka më pozitive.

Ne duhet t’i përmirësojmë gjërat. Shpresoj për siguri dhe shëndet të mirë për familjen time. Vajzat e mia po studiojnë dhe unë po studioj. Shpresoj të bëj një kurs tjetër përkthimi dhe ndoshta, pasi të marr statusin tim, të gjej ndonjë punë.

Marrë dhe përshtatur nga Metro

Post Views: 248