eetimes
Ndreke Vogli , duke qene tregetar , shpesh here e ka ndier ne shpirt peshen e rende te largimit nga qyteti i lindjes dhe nga atdheu i vet .Megjithate kengen”Vaj si kenka ba dyrnjaja” dhe ”Edhe nje here du me te kja hallin” nuk i ka krijuar per veten.
Kur ishte femije , kishte nje shok te afert . Rrinin gjithnje bashke . Ndreka shpesh dhe e ndihmonte, sepse ai ishte i vobeket . E donin njeri tjetrin si vellezer . Keshtu kur ishin te rinj . Kaluan vite dhe rruget e jetes se tyre u ndae. Mbas shume kohesh postieri i sjell Ndrekes nje zarf . Pa emrin e derguesit dhe nje dritherime i pershkoi
gjithe trupin . Ne shpirt ndieu thelle mallin per shokun e femijerise e te rinise se vet .Filloi te lexoje letren por duart nisen ti dridhen e djerset i mbuluan ballin .E lexoi me nje fryme deri ne fund dhe e rilexoi edhe nje here te plote. Pastaj u ndal te ajo pjese ku shoku i vet po i tregonte vuajtjet e te qenit ”jabanxhi” Tere ato dite nuk e ndiente veten te qete . Letra e shokut te vet e mbushur me halle e vuajtje, me mall e brenge, ia prishi qetesin e zakonshme . U mbyll ne vetvete . Donte te shperthente disi . Te shfryente gjithe ate brenge qe e kishte mberthyer te terin . Prandaj u mbyll ne vetvete ne ahrin e shtepise , ku rrinte zakonisht kur donte te ishte ne shoqeri me muziken dhe aty krijoi kengen e bukur plot trishtim ”Vaj si kenka ba dyrnjaja”:
Vaj si kenka ba dyrnjaja
mos me tu ba me kene gjalle
une o i mjeri fukaraja
paskam ndollun o pa ikballe
gjithe prej hallit , prej sikletit
mu ba borxh me dal me trete
mora rrugat e gyrbetit
selametin per me gjete
rrugen mare me lot e lava
der sa mrrina jabanxhi
zemra m’tha gjithmone se kjava
qysh i vogel o der n’pleqni
Kenga ka edhe kater strofa te tjera qe shprehin shqetesimin dhe vuajtjet e kurbetit. Keshtu Ndrekes iu duk se e lehtesoi shokun e vet te femijerise e te rinise . Dhe jo vetem ate. Kaluan disa vjet .Nje dite Ndreka futet ne nje kafe . Syte i shkojne ne nje tavolin ku rrinte nje i pa njohur. Ne menyre te pavetdijshme drejtohet andej . Dicka e terheq . I duket se i njeh ata syte e atij qe eshte i ulur aty Veshtrimet e tyre kryqezohen dhe i panjohuri po ashtu ne menyre te pavetdijshme ngrihet ne kembe . Ndreka afrohet edhe me sikur flasin dhe ashtu ne heshtje , vetem duke u pare , me ato sy ku ndihej gezimi dhe trishtimi bashke , e njoften njeni-tjetrin . Hapen krahet ne nje kohe dhe u perqafuan pa folur asnje fjale Perqafimi i tyre zgjati aq shume sa qe iu duk se i thane te gjitha . Malli i kishte keputur dhe nuk po dinin te ndaheshin.
U ulen ne tavolin perball njeri-tjetrit:
-U ktheve me ne fund?
Tjetri psheretiu thelle . Per nje cast nuk foli , i duhej te kujtonte kushedi per te saten here te gjitha vuajtjet ne rralle te pare shpirterore, ne dhe te huaj e ti tregonte shokut te vet se kishte hequr te zite e ullirit por nuk dinte nga tía fillonte .Ti fliste per vuajtjet e mergimit , apo per hallet e reja qe e kishin mbuluar , kur nuk kishte gjetur asnje nga njerezit e familjes se vet?
I KISHIN VDEKUR PRINDERIT NE PRITJE TE PAFUNDME PER TA PARE EDHE NEJ HERE DJALIN E VETEM
PASTAJ I KISHTE VDEKUR EDHE MOTRA E RE
Vete Ndreka ishte kujdesur per varrimin e tyre . Por nuk kishte si ta pyeste me gjate shokun e vet , ndersa ai nuk i dinte keto hollesi.
-Te faleminderit – i foli ai
Kjo i erdhi e papritur Ndrekes. Perse e falenderonte? Kush i kishte folur per qendrimin dhe dashurine qe kishte treguar Ndreka? Nuk mundi pa i thene:
-Edhe ti do te kishe bere keshtu per mua- i tha si me gjysme zeri
Nuk ishin marre vesh
-Jo une jo , se nuk di te bej kenge.
Ndreka per nje caste mbeti i habitur . Po ky ku e ka marre vesh?
Askush nuk e dinte se kenga qe kishte krijuar Ndreka per kurbetin i kushtohej atij. As te shoqes nuk i kishte thene prandaj ku e mori vesht ky?
-Sapo e degjova , e kuptova se e ke bere per mua , e ndjevane fjalet e saj , ne melodin e trishtueshme, bile edhe ne zerin e kengetarit. E ndjeva thelle ne shpirt.Ate dite qe e degjova per here te pare qava gjithe kohen.
Ndreka nuk dinte c’te fliste . As nuk po cmallej me shokun e vet e as nuk po i gezohej ardhjes se tij Por nuk donte as ti shtonte vuajtjet e kujtimeve te zymta e te trishtuara te nje jete ne mergim. Sepse edhe kthimi ne vendin e vet per shokun e tij ishte e zymte. Prandaj c’ti thoshte?
-Ku e degjove ? E pyeti me ne fund
Atje larg , nga nje pllake gramafoni .E kendonte Shtjefen Jakova – sikur u gjallerua me kete pergjigje. Me vinte keq qe nuk ishte emri yt . Por une e kuptova . Vetem ti mund te beje nje kenge te tille , se vetem ti mi ke ditur dhe mi din hallet qe per mua s’kante te mbaruar. Biseduan gjate . Ndreka e mori ne shtepine e vet . Dhe u c’mallen me ne fund bashke.
